Wywiady

Wywiad z prababcią Genowefą Krzemień

Katarzyna Celarek: Jak wspominasz czasy dzieciństwa?

Genowefa Krzemień: Często bawiliśmy się w chowanego. Zazwyczaj wieczorem. Także na huśtawkach zrobionych ze sznurka i patyka.

K.C.: Czy nadal przyjaźnisz się z Twoimi szkolnymi koleżankami?

G.K.: Nie, już nie utrzymujemy kontaktu.

K.C.: Jak wyglądała nauka w tych czasach?

G.K.: Braliśmy zeszyt i książkę w ręce, a ołówek do kieszeni i szliśmy do szkoły. Nie było tornistrów. Na początku uczyliśmy się w różnych wynajmowanych domach. W późniejszym czasie chodziliśmy do szkoły, a tam panowały surowe zasady. Pisaliśmy też piórem i atramentem. Ławki były profilowane pod kątem.

K.C.: Często pomagałaś swoim rodzicom w gospodarstwie domowym?

G.K.: Tak, karmiłam kury, wyprowadzałam krowę na pastwisko, wyrywałam chwasty. Sprzątałam w domu. W gospodarstwie hodowaliśmy kozę, krowę, kury, świnie.

K.C.: Jak wspominasz drugą wojnę światową? Ile miałaś wtedy lat?

G.K.: Miałam cztery lata. Uciekaliśmy z domu i schroniliśmy się do domu na uboczu wsi. Spaliśmy na słomie. Musieliśmy mieć wyłączone światło w domu, żeby nie namierzył nas wróg.

K.C.: Jak się zmieniło Zagórze od tego czasu?

G.K.: Zostały wybudowane nowe domy. Mamy piękną szkołę i kościół. Domy są teraz murowane, a nie drewniane.

K.C.: Co sądzisz o tych zmianach?

G.K.: Dużo lepiej się teraz żyje, ale nie było kiedyś Internetu i telewizji, więc ludzie spędzali ze sobą więcej czasu.

K.C.: Czy podoba Ci się współczesny świat, czy raczej jesteś z niego niezadowolona?

G.K.: Jestem bardzo zadowolona.

K.C.: Co lubisz robić w wolnych chwilach?

G.K.: Lubię oglądać telewizję, chodzić na spacery do pobliskiego lasu oraz czytać czasopisma.

K.C.: Dziękuję bardzo za poświęcony czas. Czy zgadzasz się, by ten wywiad był zamieszczony w gazetce?

G.K.: Tak, zgadzam się i też dziękuję.

Wywiad z panią Władysławą Macudą

Pani Władysława jest założycielką stowarzyszenia Emerytów i Rencistów „Wesoła Jesień” w Zagórzu. Organizuje liczne wycieczki dla stowarzyszenia,
ale także dla dzieci. Pani Władysława angażuje się również w to, żeby nasza wieś została „Miejscowością Tematyczną”. Nasza bohaterka oprócz działalności społecznej, żyje swoim życiem, które obfituje w ogrodnictwo i inne zainteresowania.

- Dzień dobry!

- Dzień dobry!

- Czy zgadza się pani udzielić nam wywiadu?

- Oczywiście.

- Dlaczego zdecydowała się Pani założyć stowarzyszenie?

- By osoby starsze mogły spotykać się i wspólnie spędzić czas.

- Ile osób należy do Pani stowarzyszenia?

- Sześćdziesiąt dwie.

- Na jakiej podstawie działa ta organizacja?

- Na podstawie rejestracji w krajowym rejestrze sądowym oraz zgłoszeniem regonu w Urzędzie Statystycznym i nadaniem Nip w Urzędzie Skarbowym.

- Jaką działalność prowadzi stowarzyszenie?

- Stowarzyszenie prowadzi działalność na prawach Statutu naszej organizacji. Do nich należą m.in. rozwijanie więzi społecznych i ogólnoludzkich łączących mieszkańców Zagórza, kulturalnych i społecznych dla rozwoju wsi oraz podnoszeniu jakości życia seniorów. Prowadzenie działalności z zakresu profilaktyki, upowszechnianie kultury fizycznej i turystyki, promowania tradycji
i zwyczajów ludowych, wspieranie inicjatyw społecznych oraz działań na rzecz integracji europejskiej.

- Czy pisze Pani projekty?

- Tak, unijne jak też PCPR (Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie) oraz UG (Urząd Gminy) z promocji AA (Anonimowi Alkoholicy).

-Czy trudno jest zorganizować wycieczkę?

- Z wkładów własnych nie, natomiast pozyskanie finansów z innych źródeł przysparza trochę kłopotu.

- Co zwiedziliście jako członkowie stowarzyszenia?

- Podziemie Krakowa, Kopalnię Soli wWieliczce, Pszczynę, Warszawę, Sztolnię „Czarnego Pstrąga” w Tarnowskich Górach, Ojców. Organizujemy również rajdy rowerowe wspólnie z młodzieżą naszej wioski.

- Dziękuję za wywiad. Do widzenia!

- Również dziękuję. Do widzenia!